ယၾတာႏွင့္ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳး
ေဗဒင္
ပညာသည္ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳးကို ဆန္းစစ္ေလ့လာေသာ ပညာသာ ျဖစ္သည္။ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳး ကို ဆန္႔က်င္ေသာ
ပညာမဟုတ္။ ဤသည္ကို သေဘာေပါက္လွ်င္- ေငြေၾကး အျမတ္ ထုတ္ရန္ အတြက္- ငရဲ မေၾကာက္ေသာ လူလိမ္တို႔၏
အႏၲရာယ္မွ ကင္းေ၀း ပါလိမ့္မည္။
အေနာက္တိုင္း-နကၡတ္ပညာ႐ွင္ ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ေသာ၊ တနည္းအားျဖင့္ ေခတ္သစ္ အေနာက္တိုင္း နကၡတ္ ပညာ၏ ဘခင္ ဟု သတ္မွတ္ ထားျခင္း ခံရေသာ၊ သီအို ဆိုဖီ ဂိုဏ္း၀င္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး နကၡတ္ပညာ႐ွင္ႀကီး Alan Leo ေျပာခဲ့ေသာ စကား တစ္ခု ႐ိွပါသည္။ “သင္ သည္- ယခု ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ ႐ိွသည္ကို မယံုၾကည္လွ်င္၊ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳးကို မယံုၾကည္ လွ်င္၊ ဤစာအုပ္ကို မဖတ္ပါႏွင့္၊ သင့္ အတြက္ အခ်ိန္ကုန္ ႐ံုသာ ႐ိွလိမ့္မည္” ဟု ျဖစ္သည္။
“ကံ” ဆိုသည္မွာ“ကမၼ” ဟူေသာ စကားမွ လာ၍၊္- ဟိႏၵဴဘာသာ ၀င္မ်ား၏ “ကမၼ” ႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ ၏ “ကမၼ” သည္ မတူညီပါ။ မဟာ ျဗဟၼာ အယူ႐ိွေသာ ဟိႏၵဴ ဘာသာ အရ- “ကမၼ” ဟူသည္ မွာ ထိုအတၱေကာင္ (Soul) ဖန္တီးစဥ္ အခ်ိန္ကပင္ သတ္မွတ္ေပးထားၿပီး၊ ျဖစ္၍ မိမိတို႔ အေနျဖင့္ ဘာမွ် လုပ္၍ မရပဲ- သက္ဆိုင္ရာ နတ္မင္း၊ ျဗဟၼာတို႔၏ “ပူဇာ” မွဳ ေပး၍ အသနားခံ ေတာင္းပန္ ဆုေတာင္း ရေသာ အေနအထား ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာ ဘုရား ၏ “ကမၼ” မွာမူ- မည္သည့္ ဖန္တီး ႐ွင္တို႔အေပၚတြင္မွ မူမတည္- ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းတာ ျဖစ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ မေကာင္းတာ ျဖစ္ေသာ၊ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေသာ ၀ါဒ ျဖစ္၏။
ယခု လက္ငင္း အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခအေန ျဖစ္ရပ္ တို႔သည္-ယခင္ ဘ၀ေပါင္း မ်ားစြာ မွ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ အေၾကာင္းတရားမ်ား ႏွင့္၊ ယခုမ်က္ေမွာက္ မတိုင္မီေလးခင္ အထိ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္း တရားတို႔၏ အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္ပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀-ႏွစ္၊ အႏွစ္ ၂၀-က ပညာရပ္ တို႔ကို ေလ့လာ သင္ၾကားခဲ့ေသာ အက်ိဳးတရား အျဖစ္၊ မိမိတြင္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ အဆင့္အတန္း ၀င္ေငြ တို႔ ျဖစ္ေပၚရျခင္း သည္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
အေနာက္တိုင္း-နကၡတ္ပညာ႐ွင္ ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ေသာ၊ တနည္းအားျဖင့္ ေခတ္သစ္ အေနာက္တိုင္း နကၡတ္ ပညာ၏ ဘခင္ ဟု သတ္မွတ္ ထားျခင္း ခံရေသာ၊ သီအို ဆိုဖီ ဂိုဏ္း၀င္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး နကၡတ္ပညာ႐ွင္ႀကီး Alan Leo ေျပာခဲ့ေသာ စကား တစ္ခု ႐ိွပါသည္။ “သင္ သည္- ယခု ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ ႐ိွသည္ကို မယံုၾကည္လွ်င္၊ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳးကို မယံုၾကည္ လွ်င္၊ ဤစာအုပ္ကို မဖတ္ပါႏွင့္၊ သင့္ အတြက္ အခ်ိန္ကုန္ ႐ံုသာ ႐ိွလိမ့္မည္” ဟု ျဖစ္သည္။
“ကံ” ဆိုသည္မွာ“ကမၼ” ဟူေသာ စကားမွ လာ၍၊္- ဟိႏၵဴဘာသာ ၀င္မ်ား၏ “ကမၼ” ႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ ၏ “ကမၼ” သည္ မတူညီပါ။ မဟာ ျဗဟၼာ အယူ႐ိွေသာ ဟိႏၵဴ ဘာသာ အရ- “ကမၼ” ဟူသည္ မွာ ထိုအတၱေကာင္ (Soul) ဖန္တီးစဥ္ အခ်ိန္ကပင္ သတ္မွတ္ေပးထားၿပီး၊ ျဖစ္၍ မိမိတို႔ အေနျဖင့္ ဘာမွ် လုပ္၍ မရပဲ- သက္ဆိုင္ရာ နတ္မင္း၊ ျဗဟၼာတို႔၏ “ပူဇာ” မွဳ ေပး၍ အသနားခံ ေတာင္းပန္ ဆုေတာင္း ရေသာ အေနအထား ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာ ဘုရား ၏ “ကမၼ” မွာမူ- မည္သည့္ ဖန္တီး ႐ွင္တို႔အေပၚတြင္မွ မူမတည္- ေကာင္းတာလုပ္ ေကာင္းတာ ျဖစ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ မေကာင္းတာ ျဖစ္ေသာ၊ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေသာ ၀ါဒ ျဖစ္၏။
ယခု လက္ငင္း အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခအေန ျဖစ္ရပ္ တို႔သည္-ယခင္ ဘ၀ေပါင္း မ်ားစြာ မွ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ အေၾကာင္းတရားမ်ား ႏွင့္၊ ယခုမ်က္ေမွာက္ မတိုင္မီေလးခင္ အထိ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္း တရားတို႔၏ အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္ပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀-ႏွစ္၊ အႏွစ္ ၂၀-က ပညာရပ္ တို႔ကို ေလ့လာ သင္ၾကားခဲ့ေသာ အက်ိဳးတရား အျဖစ္၊ မိမိတြင္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ အဆင့္အတန္း ၀င္ေငြ တို႔ ျဖစ္ေပၚရျခင္း သည္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
ေမးစရာ ေမးခြန္း ႐ိွလာပါၿပီ၊
အေၾကာင္းတရားလုပ္တိုင္း အက်ိဳးတရား ျဖစ္ပါ၏ ေလာ။
အေျဖမွာ- ျဖစ္ခြင့္တန္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ကို ျဖစ္လာပါ၏။
အတိတ္တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ ေကာင္းမွဳ တစ္ခုကို ျပဳလုပ္ ထားမိေသာ္လည္း- ထိုေကာင္းမွဳသည္ ေအာက္ပါ ၀ိပတၱိ တရား (၄) ပါးတို႔ျဖင့္ ၾကံဳႀကိဳက္ေနမူ- ထိုေကာင္းမွဳ၏ အက်ိဳးတရားကို မ႐ႏိုင္ေသး။
အေျဖမွာ- ျဖစ္ခြင့္တန္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ကို ျဖစ္လာပါ၏။
အတိတ္တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ ေကာင္းမွဳ တစ္ခုကို ျပဳလုပ္ ထားမိေသာ္လည္း- ထိုေကာင္းမွဳသည္ ေအာက္ပါ ၀ိပတၱိ တရား (၄) ပါးတို႔ျဖင့္ ၾကံဳႀကိဳက္ေနမူ- ထိုေကာင္းမွဳ၏ အက်ိဳးတရားကို မ႐ႏိုင္ေသး။
- ဂတိ ၀ိပတၱိ
- ကာလ ၀ိပတၱိ
- ပေယာဂ ၀ိပတၱိ
- ဥပဓိ ၀ိပတၱိ
ဥပမာ အားျဖင့္- လူတစ္ေယာက္
ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳသည္- လူျဖစ္ပါက- လြန္စြာ ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးေသာ မင္းတစ္ပါး
အျဖစ္ကို ေရာက္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း- အျခားေသာ အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပး က ၀င္ေရာက္သြားမွဳ ေၾကာင့္
ေခြးတိရစာၦန္ ဘ၀သို႔ ေရာက္သြားေသာ္ ထိုကုသိုလ္ကံသည္ အက်ိဳးေပးခြင့္မသာ။ ေနာင္ အက်ိဳးေပးခြင့္
ရလာသည္ အထိ ေစာင့္ရပါေတာ့မည္။ ဤသည္ကို ဂတိ ၀ိပတၱိ ဟုေခၚ၏။
ဥပမာ အတိတ္ကုသိုလ္ကံ အရ- လူတစ္ေယာက္သည္ ေအးခ်မ္းသာယာ ေသာ ေခတ္ႏွင့္ ၾကံဳပါမူ- ဥစၥာ ပစၥည္း ျပည့္စံုေသာ သူေဌးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေခတ္ပ်က္ ေသာ ကာလ၊ စစ္ႀကီး ျဖစ္ပြားေနေသာ ကာလတြင္ သူအေနျဖင့္ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ား စုေဆာင္း သိုေလွာင္ႏိုင္ရန္ အသာထား အသက္ပင္ မနည္းလုေျပး ေနရသျဖင့္- သူ၏ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရျခင္းကို ကာလ ၀ိပတၱိ ဟုေခၚ၏။
ဥပမာ- အတိတ္ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ပညာထူးခၽြန္ရမည့္ သူတစ္ေယာက္သည္ - သူ၏ မႀကိဳးစား မွဳေၾကာင့္ ပညာေရး ထူးခၽြန္ ေပါက္ေျမာက္မွဳ မ႐ိွရျခင္းသည္ ပေယာဂ ၀ိပတၱိ ျဖစ္၏။
ဥပမာ- လူတစ္ေယာက္သည္ ဥပဓိ ႐ုပ္ေကာင္းမြန္ပါက- အမ်ား၏ ၾကည္ညိဳျခင္း ခံရေသာ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမည့္ အစား- အျခားေသာ အကုသိုလ္ကံ ၾကားခံ သြားျခင္းေၾကာင့္- ဥပဓိ ခၽြတ္ယြင္းသြားသျဖင့္ ထိုဘ၀တြင္ အမ်ားၾကည္ညိဳသည့္ ေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ရ ျခင္းသည္ ဥပဓိ ၀ိပတၱိ ျဖစ္၏။
ထိုနည္းတူပင္- အကုသိုလ္ ကံတို႔မွာလည္း ၄င္းတို႔ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာေသးခ်ိန္တြင္- တန္းစီ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္မွာု မိမိေနာက္တြင္ အရိပ္သည္ ထပ္ျခပ္မကြာ လိုက္သကဲ့ သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။
၄င္းတို႔ အက်ိဳးေပးခြင့္ ရသြားေသာ အခ်ိန္တြင္ကား- အားလံုး ၀င္လာပါေတာ့သည္။
ဤသည္မွာ- ကံ- ကံ၏ အက်ိဳးေပးသေဘာ အေျခခံမွ်သာ ျဖစ္၏။
ေ၀ဒ ပညာသည္- ဇာတာ႐ွင္ ၏ အတိတ္မွ ကုသိုလ္ကံ တို႔ အခြင့္ေပၚခြင့္ ရရန္၊ အကုသိုလ္ တို႔ အခြင္႔ မေပၚေစရန္ အတိုင္း အတာ တစ္ခု အထိ ယာယီ တားဆီး ရန္ ႀကိဳးစား ေပးေသာ ပညာသာ ျဖစ္၏။ အကုသိုလ္ကံကို လြင့္ပါးသြားေအာင္၊ ပယ္ေပ်ာက္ သြားေအာင္ လုပ္ျခင္း မဟုတ္။
အေျခ အေနသစ္ တစ္ရပ္ကို ဖန္တီးေသာ ပညာရပ္မ်ား မ႐ိွမဟုတ္။ ႐ိွပါ၏။ သို႔ေသာ္ ေလာက ဓမၼတာကို ဆန္႔က်င္လွ်င္ ေလာက၏ ဒါဏ္ခံျခင္းကို ျပန္ခံရပါမည္။ သို႔မဟုတ္ မိမိအေနျဖင့္ ႀကိဳတင္၍ တစ္ခုခုကို ေပးဆပ္ထားရပါမည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း အခ်ိဳ.ေသာ ပညာ႐ွင္ႀကီးမ်ား. အေနျဖင့္- မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္အေနျဖင့္ သာမက- အျခားသူမ်ား အတြက္ပါ ယၾတာလုပ္ေပးျခင္း မျပဳ။ မိမိလုပ္ခဲ့သည္ အကုသိုလ္ ကံကို ယခု မခံစားရရန္- အခ်ိန္ဆြဲေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္- ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ ေလ်ာ့ပါး သြားမည္ မဟုတ္၊ ေနာင္ကာလ တစ္ခုသို႔ ပို႔ေပးလိုက္ျခင္း သာျဖစ္၍- ဘာမွ် မထူးဟု သေဘာ ထားၾကသည္။
အကုသိုလ္ကံ တို႔၏ အက်ိဳးတို႔ ေပၚလာလွ်င္- သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ ေပးဆပ္ျခင္း အျဖစ္ျဖင့္- ၄င္းတို႔ တြင္ တည္႐ိွေနေသာ အေၾကြးတို႔ကို ဆပ္သြားၾကသည္ကို သိႏိုင္ ၾကပါသည္။ ျမတ္စြာ ဘုရား အေနျဖင့္ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ တားဆီး ထားလွ်င္ ၀ဋ္ေတာ္တို႔ကို ေ႐ွာင္လြဲ ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ မတားဆီးခဲ့။ ႐ွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး၊ ႐ွင္သာရိပုၾတာ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး တို႔သည္ မိမိတို႔၏ အတိတ္မွ ၀ဋ္ေၾကြးတို႔ကို ေက်နပ္စြာ ေပးဆပ္ သြားခဲ့ၾကသည္။
၀ိဋဋဴပ မင္းသား အေနျဖင့္ ဘုရား၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ သာကီ၀င္တို႔ကို မ်ိဳးျပဳတ္ သတ္ျဖတ္ရန္ ခ်ီတက္လာခ်ိန္တြင္- ဘုရားသည္ မိမိ၏ တန္ခိုးျဖင့္လည္း မကာကြယ္။ မိမိ အေနျဖင့္ တရားျပ၍- သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းသည္ မေကာင္းဟုလည္း မေဟာၾကား၊ ထိုအစား “ေဆြရိပ္မ်ိဳးရိပ္ ကေအးမွ်၍၊ ဤဘက္အျခမ္းတြင္ ေနပါသည္” ဟုသာ ေျပာၾကား ၍၊ ေနာက္ဆံုး (၃) ႀကိမ္ေျမာက္တြင္ လံုး၀ ပါ၀င္ ပါတ္သက္ျခင္း မ႐ိွေတာ့။
စ်ာန္ အဘိညာဥ္ တို႔ျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ ဘုန္းတန္ခိုး လြန္စြာ ႀကီးျမတ္ ေသာ ပုဂၢိဳလ္ ပင္လွ်င္- သတၱ၀ါတို႔၏ ကံႏွင့္ ပါတ္သက္လာလွ်င္ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ျခင္း မျပဳ သည္ကို ေတြ႔ရ ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း- လူသားထဲက လူသား ျဖစ္ေသာ အခ်ိဳ.အေနျဖင့္ မိမိတို႔ တတ္ႏိုင္ သေလာက္- အခ်ိန္ဆြဲ ထားႏိုင္လည္း မနည္းလွ ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ - ေဗဒင္ ယၾတာ ပညာကို အသံုးျပဳၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္- ဤသို႔ မေကာင္းက်ိဳးကို ေနာက္ပို႔ ထားျခင္းျဖင့္- မေကာင္းမွဳ ျပဳသည့္ ပုဂၢိဳလ္အား အကုသိုလ္ အလုပ္မ်ား ဆက္လုပ္ခြင့္ ေပးျခင္းသည္ ကား စင္စစ္ အားျဖင့္ ကူညီျခင္း မဟုတ္၊ ေရနစ္သူ ၀ါးကူထိုးျခင္း မွ်သာျဖစ္သည္ ကို ယၾတာ လုပ္ေပး သူေရာ၊ ယၾတာ ေတာင္းဆိုသူ အေနျဖင့္ ပါ သိထားရန္ လိုသည္။
ဥပမာ အတိတ္ကုသိုလ္ကံ အရ- လူတစ္ေယာက္သည္ ေအးခ်မ္းသာယာ ေသာ ေခတ္ႏွင့္ ၾကံဳပါမူ- ဥစၥာ ပစၥည္း ျပည့္စံုေသာ သူေဌးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ေခတ္ပ်က္ ေသာ ကာလ၊ စစ္ႀကီး ျဖစ္ပြားေနေသာ ကာလတြင္ သူအေနျဖင့္ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ား စုေဆာင္း သိုေလွာင္ႏိုင္ရန္ အသာထား အသက္ပင္ မနည္းလုေျပး ေနရသျဖင့္- သူ၏ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရျခင္းကို ကာလ ၀ိပတၱိ ဟုေခၚ၏။
ဥပမာ- အတိတ္ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ပညာထူးခၽြန္ရမည့္ သူတစ္ေယာက္သည္ - သူ၏ မႀကိဳးစား မွဳေၾကာင့္ ပညာေရး ထူးခၽြန္ ေပါက္ေျမာက္မွဳ မ႐ိွရျခင္းသည္ ပေယာဂ ၀ိပတၱိ ျဖစ္၏။
ဥပမာ- လူတစ္ေယာက္သည္ ဥပဓိ ႐ုပ္ေကာင္းမြန္ပါက- အမ်ား၏ ၾကည္ညိဳျခင္း ခံရေသာ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမည့္ အစား- အျခားေသာ အကုသိုလ္ကံ ၾကားခံ သြားျခင္းေၾကာင့္- ဥပဓိ ခၽြတ္ယြင္းသြားသျဖင့္ ထိုဘ၀တြင္ အမ်ားၾကည္ညိဳသည့္ ေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ရ ျခင္းသည္ ဥပဓိ ၀ိပတၱိ ျဖစ္၏။
ထိုနည္းတူပင္- အကုသိုလ္ ကံတို႔မွာလည္း ၄င္းတို႔ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာေသးခ်ိန္တြင္- တန္းစီ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္မွာု မိမိေနာက္တြင္ အရိပ္သည္ ထပ္ျခပ္မကြာ လိုက္သကဲ့ သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။
၄င္းတို႔ အက်ိဳးေပးခြင့္ ရသြားေသာ အခ်ိန္တြင္ကား- အားလံုး ၀င္လာပါေတာ့သည္။
ဤသည္မွာ- ကံ- ကံ၏ အက်ိဳးေပးသေဘာ အေျခခံမွ်သာ ျဖစ္၏။
ေ၀ဒ ပညာသည္- ဇာတာ႐ွင္ ၏ အတိတ္မွ ကုသိုလ္ကံ တို႔ အခြင့္ေပၚခြင့္ ရရန္၊ အကုသိုလ္ တို႔ အခြင္႔ မေပၚေစရန္ အတိုင္း အတာ တစ္ခု အထိ ယာယီ တားဆီး ရန္ ႀကိဳးစား ေပးေသာ ပညာသာ ျဖစ္၏။ အကုသိုလ္ကံကို လြင့္ပါးသြားေအာင္၊ ပယ္ေပ်ာက္ သြားေအာင္ လုပ္ျခင္း မဟုတ္။
အေျခ အေနသစ္ တစ္ရပ္ကို ဖန္တီးေသာ ပညာရပ္မ်ား မ႐ိွမဟုတ္။ ႐ိွပါ၏။ သို႔ေသာ္ ေလာက ဓမၼတာကို ဆန္႔က်င္လွ်င္ ေလာက၏ ဒါဏ္ခံျခင္းကို ျပန္ခံရပါမည္။ သို႔မဟုတ္ မိမိအေနျဖင့္ ႀကိဳတင္၍ တစ္ခုခုကို ေပးဆပ္ထားရပါမည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း အခ်ိဳ.ေသာ ပညာ႐ွင္ႀကီးမ်ား. အေနျဖင့္- မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္အေနျဖင့္ သာမက- အျခားသူမ်ား အတြက္ပါ ယၾတာလုပ္ေပးျခင္း မျပဳ။ မိမိလုပ္ခဲ့သည္ အကုသိုလ္ ကံကို ယခု မခံစားရရန္- အခ်ိန္ဆြဲေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္- ထိုအကုသိုလ္ကံသည္ ေလ်ာ့ပါး သြားမည္ မဟုတ္၊ ေနာင္ကာလ တစ္ခုသို႔ ပို႔ေပးလိုက္ျခင္း သာျဖစ္၍- ဘာမွ် မထူးဟု သေဘာ ထားၾကသည္။
အကုသိုလ္ကံ တို႔၏ အက်ိဳးတို႔ ေပၚလာလွ်င္- သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္ ေပးဆပ္ျခင္း အျဖစ္ျဖင့္- ၄င္းတို႔ တြင္ တည္႐ိွေနေသာ အေၾကြးတို႔ကို ဆပ္သြားၾကသည္ကို သိႏိုင္ ၾကပါသည္။ ျမတ္စြာ ဘုရား အေနျဖင့္ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ တားဆီး ထားလွ်င္ ၀ဋ္ေတာ္တို႔ကို ေ႐ွာင္လြဲ ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ မတားဆီးခဲ့။ ႐ွင္ေမာဂၢလာန္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး၊ ႐ွင္သာရိပုၾတာ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး တို႔သည္ မိမိတို႔၏ အတိတ္မွ ၀ဋ္ေၾကြးတို႔ကို ေက်နပ္စြာ ေပးဆပ္ သြားခဲ့ၾကသည္။
၀ိဋဋဴပ မင္းသား အေနျဖင့္ ဘုရား၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ သာကီ၀င္တို႔ကို မ်ိဳးျပဳတ္ သတ္ျဖတ္ရန္ ခ်ီတက္လာခ်ိန္တြင္- ဘုရားသည္ မိမိ၏ တန္ခိုးျဖင့္လည္း မကာကြယ္။ မိမိ အေနျဖင့္ တရားျပ၍- သူ႔အသက္ သတ္ျခင္းသည္ မေကာင္းဟုလည္း မေဟာၾကား၊ ထိုအစား “ေဆြရိပ္မ်ိဳးရိပ္ ကေအးမွ်၍၊ ဤဘက္အျခမ္းတြင္ ေနပါသည္” ဟုသာ ေျပာၾကား ၍၊ ေနာက္ဆံုး (၃) ႀကိမ္ေျမာက္တြင္ လံုး၀ ပါ၀င္ ပါတ္သက္ျခင္း မ႐ိွေတာ့။
စ်ာန္ အဘိညာဥ္ တို႔ျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ ဘုန္းတန္ခိုး လြန္စြာ ႀကီးျမတ္ ေသာ ပုဂၢိဳလ္ ပင္လွ်င္- သတၱ၀ါတို႔၏ ကံႏွင့္ ပါတ္သက္လာလွ်င္ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ျခင္း မျပဳ သည္ကို ေတြ႔ရ ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း- လူသားထဲက လူသား ျဖစ္ေသာ အခ်ိဳ.အေနျဖင့္ မိမိတို႔ တတ္ႏိုင္ သေလာက္- အခ်ိန္ဆြဲ ထားႏိုင္လည္း မနည္းလွ ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ - ေဗဒင္ ယၾတာ ပညာကို အသံုးျပဳၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္- ဤသို႔ မေကာင္းက်ိဳးကို ေနာက္ပို႔ ထားျခင္းျဖင့္- မေကာင္းမွဳ ျပဳသည့္ ပုဂၢိဳလ္အား အကုသိုလ္ အလုပ္မ်ား ဆက္လုပ္ခြင့္ ေပးျခင္းသည္ ကား စင္စစ္ အားျဖင့္ ကူညီျခင္း မဟုတ္၊ ေရနစ္သူ ၀ါးကူထိုးျခင္း မွ်သာျဖစ္သည္ ကို ယၾတာ လုပ္ေပး သူေရာ၊ ယၾတာ ေတာင္းဆိုသူ အေနျဖင့္ ပါ သိထားရန္ လိုသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ - ယၾတာကို မေတာင္းပဲ လံုး၀ မေပးရပါ။ ယၾတာ လိုအပ္ ႏိုင္သည္ ဟု အရိပ္အျမြက္မွ်သာ ေျပာ၍- တစ္ဘက္သူမွ- တုန္႔ျပန္မွဳ ၊ ေတာင္းဆိုမွဳ မလုပ္ပါက- မိမိ၏ ေသြးသားရင္းပင္ ျဖစ္ပါေစ၊ ဆက္လက္ တိုက္တြန္းျခင္း မျပဳရပါ။
အခ်ိဳ.မွာ- ေဗဒင္ ဆရာက ယၾတာလိုသည္ဟု ေျပာလွ်င္ပင္- ေငြကိစၥ ပါလာသည္ ထင္၍၊ ခပ္ဆိပ္ဆိပ္ ေနၾကသည္။ အမွန္က- အခမဲ့ ေပးႏိုင္ေသာ ယၾတာမ်ား ႐ိွေသာ္လည္း- မေတာင္းခံလွ်င္ မေပးရသျဖင့္- ထိုသို႔ ဆိပ္ဆိပ္ ေနလွ်င္ ဆက္လက္ ကူညီေပးျခင္း မတတ္ႏိုင္ပါ။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္- ယၾတာႏွင့္ ကံ-ကံ၏ အက်ိဳး တို႔ အေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္ ႏိုင္ေလာက္ ပါျပီ။ အလိမ္ခံ ရမည့္သူမ်ား နည္းပါးသြားလွ်င္- လိမ္စားၿပီး၊ ငရဲသြားမည့္သူမ်ား ကိုလည္း အကုသိုလ္ ဆက္လက္လုပ္ႏိုင္ခြင့္ နည္းသြားသျဖင့္ ကူညီ ကယ္တင္ရာ ေရာက္မည္ ဟု ထင္ပါသည္။
(ဆရာသမားတစ္ဦးေရးထားတာ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လို႕ပါ)
သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ အားလံုး၏တပည့္
သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ အားလံုး၏တပည့္
·
ဆရာဘုန္းျမင့္(ျပည္ၿမိဳ႕)
·
ေ၀ဒသုေတသီ-A.G.T.I-(Civil)
·
09-6801883
